W sytuacji, w której spadkodawca odsunął Cię od dziedziczenia poprzez rozporządzenie majątkiem w drodze testamentu nie oznacza to, że nie jesteś uprawniony do części udziału spadkowego – czyli do zachowku.
Krąg osób uprawnionych do otrzymania zachowku określa art. 991 § 1 k.c., Który stanowi, że:
„Zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo, jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek).”
Osobie uprawnionej do zachowku przysługuje powództwo o zachowek na podstawie art. 991 § 2 k.c., przeciwko spadkobiercom testamentowym. W pozwie o zachowek osoba uprawniona do zachowku występuje do spadkobierców testamentowych o zapłatę zachowku. Przedmiotowe roszczenie przedawnia się z upływem 5 lat od dnia ogłoszenia testamentu przez Sąd. Należy pamiętać, że do masy spadkowej do wyliczenia podstawy zachowku wlicza się również dokonane przez niego darowizny, z pewnymi wyjątkami. Może się, więc okazać, że majątek spadkobiercy w chwili jego śmierci był mały, natomiast masa spadkowa, z której wyliczany będzie zachowek dla osoby uprawnionej do zachowku, będzie już znaczenie większy. W związku z tym warto, w każdej sytuacji, przeanalizować sytuację dotyczącą zachowku, osób uprawnionych do otrzymania zachowku oraz wartości zachowku.
